birilerinin seni anlamasını beklemek

ömrüm, bunun için geçti. koca 36 yılı çöpe attım. sonra bir hedef aradım kendime. yıllarca aradım bunu. bazen buldum sandım, bazen kaybettim. bazen yeniden bir hedef buldum, sonra vazgeçtim. çok düşündüm varoluşun amacını, en sonunda şuna karar verdim; dünyayı daha iyi bir yer haline getirmek için çabalamak, iyilik yapmak, kırmamak kimseyi ve mmkünse kırılmamak. gel gör, ben kırmamaya çalıştıkça birileri iyi niyet ve gururumla sirtaki yaptı hep. öyle işte.

iyilik yapılacaksa seçilmeli karşındaki kişi

anlamasını istediğin anlamadıktan sonra milyonlara anlatsan derdini tesiri yok be babuş.

(bkz: deveye hendek atlatmak)

bazen en ihtiyaç duyacağın şeydir. la beni de anlasanıza ?

kendini ifade edememek, ifade edebilsen bile karşındakinin seni anlamaya çalışmaması ve senin sadece beklemen

karşısında derdimi ağlayarak anlatırken arkadaşımın daha üstelik ben sözümü bile bitirmeden sıra bana gelsin de ben şunu şunu anlatayım der gibi bakması ve ben olayı bitirmeden kendi konusuna girmesi. o gün bir kere daha bu çabanın ne kadar anlamsız olduğunu fark ettim. anne babanız dışında kimseye dert olmuyorsunuz arkadaşlar. eğer gerçekten yanınızda derdinizi dert edinen insanlar varsa oldukça şanslısınız, onları kaybetmeyin. anlaşılmak, sevmenin bile ötesinde çoğu zaman. ayrıca arkadaşıma teşekkür ederim, kendi yerini kendin belirlediğin için.

beklentiler bir klasik olarak üzer. hangi konuya dair olduğunun önemi yok. o da bunlardan birisi

Uyuyan birini uyandırabilirsin. Bu kolaydır. Ama uyuyor numarası yapan birini uyandırman imkansızdır. Bu yüzden insanların seni anlamasını bekleme. Çünkü duymak istemeyen birine sesini duyurman imkansızdır. -Seven

iki farklı durum vardır birincisi kendini anlattıktan sonra anlaşılmayı istemek ikincisi ise hiçbir şey yapmadan anlaşılmak istemek. eğer birinci yaşanıyorsa haklı bir bekleyiş olur ancak ikincisini yapıyorsanız elinizi taşın altına koymadan olmasını istediğiniz her şey sizin sorununuzdur.

Birileri değil aslında en güvendiğiniz kişi anlasa yeter . Bu yüzden önce biz seçiyoruz bizi anlaması gereken insanı . Bir kitapta sizi anlayan bir cümlenin altını çizersiniz , bir filmde içinizi bilen bir sahneye denk gelirsiniz . Artık onları sahiplenirsiz. İnsan da öyledir sizi içinizi biliyormuş gibi konuşan bir insana denk gelirsiniz , güvenirsiniz. Güven eşittir anlamak bence

Beklemekle olmuyor, anlatmak gerekiyor. Kimsenin sizinle aynı pencereden bakmamasından kaynaklı. Yaşanmışlıkların ve onları nasıl karşıladığınızın farklılığından... Anlatın ki sizin bakış açınızı görsün, sizi anlasınlar

"olmayacak şey bir insanın bir insanı anlaması" (bkz: karantina'lı despina) not: bu konuda biraz doluyum ama içimi buraya dökmek istemiyorum. sözlük daha tenha olsaydı keşke.

Anlatmayı da anlaşılmayı beklemeyi de bırakalı çok oluyor. Çünkü çoğu zaman ben bile kendimi anlamıyorum.